De bibliotheek bouwt samen met Rotterdammers de collectie. Voor Verhalen van de stad delen tien Rotterdammers die een link hebben met de koloniale geschiedenis of het slavernijverleden hun verhalen met ons. Ze vertellen over de boeken en films die hen hebben geïnspireerd bij de zoektocht naar hun (familie)geschiedenis.
Emmy van Gennip meldde zich aan als gastcollectioneur omdat ze graag mensen wil inspireren met haar persoonlijke zoektocht. Zij krijgt vaak de vraag ‘Maar waar kom je écht vandaan?’ Ze deelt met de bibliotheek het verhaal over haar duik in de familiegeschiedenis.
Hoe was die positie van de vrouw in het koloniale verleden?
De njai van Reggie Baay beschrijft goed hoe de positie was van deze vrouwen, de oermoeders. Zij waren een soort van tot slaaf gemaakte huiswerksters en ze zorgden voor nageslacht van de Europese man bij wie ze inwoonden. De kinderen die daaruit voortkwamen vormden een nieuwe laag in die samenleving, die van de Indo-Europeaan. Sommigen mensen noemen hen Indisch, anderen weer Indo.
Suze Zijlstra ontdekte dat de vrouwen grotendeels onzichtbaar waren in de koloniale geschiedenis. In De Voormoeders gaat zij op zoek naar hen. En de roman Lichter dan ik van Dido Michielsen beschrijft het leven van een voormoeder en haar dochters, die lichter gekleurd waren, omdat ze Europees bloed hadden en hierdoor een betere positie in het klassensysteem. Hoe meer Europees bloed, hoe meer privileges.
Hoe ga je daarmee om?
Door veel te lezen. Hiermee vul ik mijn beeld en ieder boek draagt daar aan bij.
Zoals It didn’t start with you waarin Mark Wolynn uitlegt hoe trauma van generatie op generatie kan worden doorgegeven. Dat noemen ze intergenerationeel trauma. Dit boek gaat over bewustwording van trauma’s van vorige generaties, acceptatie van een familiegeschiedenis en hoe dat soms een leven nu kan beïnvloeden. Ik heb in 2020 aan Tracing your Roots meegedaan. Dit is een organisatie die jongeren ondersteunt die op zoek zijn naar hun wortels in het voormalig Nederlands-Indië. Zij bieden workshops aan, maken jou wegwijs op websites zoals Roosjeroos en Openarch. En ze bieden een platform om anderen te ontmoeten die zich ook op dit pad bevinden. We zoeken elkaar op en praten over onze gedeelde geschiedenis. Dat is een tip voor andere mensen. Zoek je community!
Waarom ondersteunen zij precies jongeren?
De 2e, 3e en soms 4e generatie Indo’s blijven met vragen zitten, omdat de oudere generatie Indo’s moeilijk praten over het koloniale verleden, het klassensysteem, de Tweede Wereldoorlog, de dekolonisatie en daarna de migratie terug naar Nederland. Het is pijnlijk voor hen. In het boek Antara Nusa van Yvette Kopijn lees je het stille verdriet van mensen die het toch aandurven hun verhaal te delen. Mocht je een opa of oudtante hebben die wil praten, haast je. Ik was helaas net te laat. De zus van mijn oma overleed twee dagen voordat ik bij haar op bezoek zou gaan.
