Vrijwilliger aan het woord: Johanna Kindt

Johanna is vrijwilliger bij Bibliotheek Rotterdam en werd hierover geïnterviewd door Bianca de la Croix. Lees wat Johanna motiveert en inspireert.

Wat voor vrijwiligerswerk doe je bij de bibliotheek?

Ik ben sinds 1,5 jaar taalvrijwilliger in het taalcafé. Ik geef momenteel alleen online les op maandag en dinsdag. Mensen kunnen via de website van Meet up inschrijven op een online les van mij. De lessen gaan gewoon door. Als één van de vaste bezoekers tijdelijk voor het werk of door omstandigheden in het buitenland zit, loggen ze nog steeds in vanuit Zweden, Turkije of India, omdat ze de les niet willen missen.

Wie melden zich aan bij een taalles?

De samenstelling van de groep is elke keer anders. Dit verschilt per dag. Het is een mix van politieke vluchtelingen, kennisimmigranten en mensen die voor de liefde naar Nederland zijn gekomen.

Hoe pak je een taalles aan?

Ik voel intuïtief aan met wat voor mensen ik werk. Ik probeer een opening te vinden om het gesprek op gang te brengen. Dat lukt meestal door iets over mezelf te vertellen. Hiermee stel ik mezelf kwetsbaar op en bouw ik een vertrouwensband op. Daarna moedig ik de interactie aan. Als er bijvoorbeeld een accountant tussen zit, hou ik rekening met de woordenschat die bij dat vak hoort en laat ik hem winst, verlies en de jaarrekening uitleggen aan een ander. Zij moeten vooral praten. De finesse van de Nederlandse taal leer je door te praten.

“Ik ben zelf ook mensen tegen gekomen die voor mij iets hebben betekend.”

Lukt dat allemaal in het Nederlands?

Mijn broer geeft professioneel taalles en hij gebruikt soms de Engelse vertaling van een woord als een brug om iets uit te leggen. In het begin was ik een purist. Tijdens de les sprak ik alleen Nederlands, maar nu begrijp ik wat hij bedoelt. Af en toe is een Engels woordje als tussenvorm niet erg om de les te ondersteunen of de vaart in de les te houden. Maar de voertaal is en blijft Nederlands.

Wat herken je van jezelf in de bezoekers van het Taalcafé?

Kennis vergaren en vanuit beperkende omstandigheden het beste ervan maken. Ik ben op mijn 16^e begonnen met werken. Er was thuis geen geld om te studeren. Hierdoor heb ik altijd een enorme honger gehad naar kennis. Ik ontwikkel me nog steeds op allerlei gebieden. Film, spiritualiteit, kunst en fotografie. Ik heb naast mijn werk altijd hard doorgestudeerd om mijn kennis en diploma’s bij elkaar te scharrelen. Ik heb geluk gehad dat dat altijd via mijn werkgever mogelijk was. De bezoekers van het Taalcafé zijn ook op zoek naar kennis. Ze storten zich hartstochtelijk op onze taal. De meesten moeten ook hard werken om er wat van te maken. En daarbij grijpen ze alle kansen aan.

Wat haal je zelf uit het Taalcafé?

Ik vind dat mensen in Nederland goed Nederlands moeten spreken. Om je verstaanbaar te kunnen maken om een leven op te bouwen. En ook om misverstanden te voorkomen, elkaar beter te begrijpen. Anders komt het nooit goed. En omdat ik me er zo druk om maak, heb ik er zelf ook wat aan gedaan door les te geven. Ik help hen, maar zij helpen mij ook. Het mes snijdt aan twee kanten. Deze ontmoetingen verrijken mijn leven. Het maakt mij heel gelukkig. Ik ben zelf ook mensen tegen gekomen die iets voor mij hebben betekend. Nu kan ik iets terug doen.

Wat voor werk deed je voor je pensioen?

Ik heb 22 jaar gewerkt bij de CNV Vakcentrale in Utrecht. Ik heb eerst een groot kantoor geleid. Daarna heb ik de bibliotheek onder mijn hoede gehad. Bij GO opleidingen heb ik 4 jaar lang verschillende bibliotheekopleidingen gevolgd. GO opleidingen is een opleidingsinstituut voor informatieprofessionals. De laatste 12 jaar, voordat ik met pensioen ging, werkte ik als Specialist Facility Services. Op het hoofdkantoor met 650 medewerkers. Ik was verantwoordelijk voor de uitbestede facilitaire diensten zoals schoonmaak, receptie, beveiliging, planten, catering, koffievoorzieningen en alle sanitaire middelen. Voor mijn afscheidsborrel heb ik alle medewerkers uit deze diensten uitgenodigd. Zoals de schoonmakers maar ook de man die de planten verzorgt. Mensen die altijd worden vergeten bij het afscheid nemen. Maar dit zijn wel mensen die het ons anoniem aangenaam hebben gemaakt.

Heb je al eerder vrijwilligerswerk gedaan?

Ik ben 6 jaar vrijwilliger geweest in de gevangenis De Schie. Ik zat in een gespreksgroep met gevangenen. Daarna ben ik via Stichting Inside-Outside gaan corresponderen met een langgestrafte gevangene in Texas, Amerika. Ik schrijf al 20 jaar met hem. Na mijn pensioen kreeg ik meer tijd voor hem. Hij schrijft graag. Artikelen over zijn leven in de gevangenis en filmscripts. En wat hij schrijft, dat deelt hij graag. Omdat hij geen internet heeft, ben ik voor hem een blog begonnen (www.derricksprisonblog.com). Ik redigeer zijn teksten en plaats zijn mijmeringen en artikelen op zijn blog. De blogs schrijft hij met pen en papier en stuurt het per post op. Ik ben nu bezig met zijn filmscript. Ik ga het inzenden voor een filmscript-wedstrijd. Verder heb ik contact gezocht met uitgevers om iets over zijn leven uit te geven. Zijn veroordeling, onze correspondentie, onze blog. Afgelopen week heeft een kleine onafhankelijke uitgever in Londen contact gezocht. Ik ben aan het onderhandelen.